เรื่องดีๆของการเดินทางด้วยระบบขนส่งสาธารณะ

Photo by Osman Ran on Unsplash

22:02 เริ่มบันทึก

FD3420 (23:30-00-40)เป็นการเดินทางขากลับเที่ยวดึกมากครั้งหนึ่ง โดยคิดว่าจะได้อยู่กับคนที่เรารักให้นานๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะที่เชียงใหม่แถวที่พ่อผมอยู่ พอหกโมงเย็นมันเงียบมาก

อ้อยอิ่งจนสองทุ่มครึ่งก็ให้เอารถออกมาส่งที่สนามบิน เช็คอินมาแล้วกับแอ๊พทราเวลโลๆได้ boarding pass PDF(แบบmail attached)แล้ว แต่ใช้ไม่ได้ตอนเดินมาให้เจ้าหน้าที่ตรวจก่อนจะผ่านเข้าไปด้านใน “มี boarding pass ของแอร์เอเชียมั๊ยคะ” “เอ่อ คือผมมีแต่แบบนี้ เพราะวันนี้พยายามใช้แอ๊พแอร์เอเชียแล้วมันไม่ขึ้น boarding pass ในpasses เหมือนขามา ลองทั้งวันแล้ว” “ถ้าแบบนี้คงไม่ได้นะค่ะ เจ้าหน้าที่แอร์เอเชียเขาจะบอกว่าใช้ไม่ได้คะ ลงไปprintใหม่ด้านล่างนะคะ”

ผมลงไปพิมพ์ใหม่ที่ตู้บริการอย่างว่าง่าย

cr: Unsplash

มานั้งนึกคิดดู การที่เราออกไปใหนๆ และใช้บริการขนส่งสาธารณะมันมีข้อดีอยู่เยอะเลย โดยเฉพาะกับการเดินทางโดยเครื่องบินที่มีข้อจำกัดมากมาย มันทำให้เราได้ฝึกตน ฝึกจิตฝึกใจ ต้องทำให้ได้และเข้ากับระเบียบปฏิบัติที่เขาตั้งไว้ มันดูเหมือนอะไรบ้างอย่างในตัวลดลง แปลกตรงที่มันรู้สึกดี

ผมมาเชียงใหม่เหมือนจะปีละหนึ่งถึงสองครั้ง ชีวิตที่กรุงเทพกับที่นี่มันต่างกันมาก เวลามันช้าลงจริงๆ

ถึงตอนนี้ 22:43 อีกไม่กี่นาทีก็จะเรียกขึ้นเครื่อง ในใจยังไม่แน่ใจว่าพร้อมไม๊กับการกลับไปเจอสังคมเมืองหลวง

22:45 หยุดบันทึก

23:04 เรียกขึ้นเครื่อง

23:30 เครื่องถูกผลักออกจากท่า

ระหว่างที่เครื่องถูกผลักออกก็เจอข้อดีของการเดินทางคนเดียวโดยเครื่องบินอีกข้อหนึ่ง ได้เห็นแบบจำลองเรื่องกรอบกำแพงส่วนตัวของแต่ละคนชัดเจน ทุกคนได้คนละสิทธิ์ ที่นั้ง26cของผมกรอบกำแพงของผม

ลองมองแบบซูมภาพออกมา ดูเหมือนทุกคนมีกันคนละเซลคล้ายเอ๊กซ์เซล ใครมากับเพื่อนหรือญาติ กำแพงด้านข้างก็จะไม่มีก็จะดูสบายขึ้นหน่อย ส่วนผมตอนแรกที่นั้ง26b มีคนนั่งติดกับผม แต่26aไม่มีใครนั้งว่างอยู่ พอเครื่องถูกผลักออกจากท่าคุณ26b เลยขยับไปนั้ง26a ทำให้เรามีระยะห่าง ทำให้สบายขึ้นโดยไม่ต้องมีรีเลชั่น เพราะฉะนั้นคนถ้าไม่สนิทแต่มีระยะห่าง ก็จะทำให้รู้สึกสบายและปลอดภัยต่อกัน

Photo by Kay on Unsplash

ตลอดการเดินทางเกือบหนึ่งชั่วโมงโดยเครื่องบินครั้งนี้ จากพื้นโลกลอยขึ้นฟ้าไปที่สามหมื่นสองพันฟุตหรือประมาณสิบกิโล ได้อยู่กับตัวเองหลับตาคิดอะไรได้หลายเรื่องและปลงไปด้วย เพราะลอยอยู่เหนือพื้นโลกสิบกิโลด้วยแหละ หลุดพ้นจากการยืดติด(แรงดึงดูด) แล้วลอยอยู่บนฟ้าซึ่งตอนอยู่บนพื้นโลกถ้ามองหาสวรรค์ก็จะมองขึ้นมาบนฟ้า และเชื่อว่าแม่ก็อยู่แถวๆนั้น ตอนนี้ผมอยู่บนฟ้าแล้วคงจะใกล้กับแม่อยู่บ้าง(รักและคิดถึงแม่นะครับ)

00:25 เครื่องแตะรันเวย์แบบนุ่มนวล มาถึงก่อนกำหนดสิบห้านาที

หรือทั้งหมดมันก็แค่ “เริ่มต้น, ดำเนินการ และสิ้นสุดลง ธรรมดาๆ แค่นั้นเอง”

02:13 จบบันทึก

บันทึกโดย เอ๋ ตาโต โลกุตรปัญญา

Left Photo by Ava Sol on Unsplash

Right Photo by Tanya Trofymchuk on Unsplash

ปรากฎครั้งแรกบนเฟสบุคส่วนตัวของผมเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 2561 และพยายามเขียนส่งให้ทรูอินเทรนด์เพราะหวังเงินสามร้อย เมื่อวันที่ 9/05/2563 แต่ไม่ผ่านการพิจารณา  #ความรัก